| Efgende |
Far. |
Erkek |
Yıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
|
| Ergüven |
T. |
Erkek |
Kendine güveni olan kimse.
|
| Falih |
Ar. |
Erkek |
1. Başarılı ve mutlu kimse. 2. Toprağı süren, eken kimse.
|
| Gökbayrak |
T. |
Erkek |
Gökte dalgalanan bayrak.
|
| Hürbey |
T.+Ar. |
Erkek |
Özgür, bağımsız bey.
|
| Kavurtbey |
T. |
Erkek |
Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
|
| Korcan |
T.+Far. |
Erkek |
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
|
| Muştubey |
T. |
Erkek |
Müjde veren bey.
|
| Ogün |
T. |
Erkek |
Anımsanan, belirli bir günde doğan kimse.
|
| Öğünç |
T. |
Erkek |
bk. Övünç
|
| Rebii |
Ar. |
Erkek |
1. Baharla ilgili. 2. Baharda doğan kimse.
|
| Samurtay |
T.+Ar. |
Erkek |
Samur ve tay.
|
| Serad |
T.+Far. |
Erkek |
1. Adı başta olan.2. Ünlü, meşhur.
|
| Soysal |
T. |
Erkek |
"Soyun genişlesin, yayılsın" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Şemail |
Ar. |
Erkek |
1. Huylar, davranışlar, alışkılar. 2. Bir kimsenin dış görünüşünün özellikleri.
|
| Tiğin |
T. |
Erkek |
bk. Tekin
|