| Vahdettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin tekliği, birliği.
|
| Galip |
Ar. |
Erkek |
Üstün gelen, yenen.
|
| Karabet |
Ar. |
Erkek |
Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
|
| Hazret |
Ar. |
Erkek |
1. Yüce kabul edilen kimselerin adlarının başına saygı, övme, yüceltme amacıyla getirilen unvan. 2. Adı söylenmeyen bir kimseden söz edilirken kullanılan bir söz.3. Genellikle erkekler arasında senli benli konuşmada kullanılan bir seslenme sözü.
|
| Mağrip |
Ar. |
Erkek |
1. Batı. 2. Akşam.
|
| Gani |
Ar. |
Erkek |
1. Zengin, varlıklı. 2. Bol. 3. Allah adlarındandır.
|
| Mağrur |
Ar. |
Erkek |
1. Gururlu. 2. Kendine çok fazla güvenen.
|
| Sedit |
Ar. |
Erkek |
Doğru, hak.
|
| Sırrı |
Ar. |
Erkek |
Sır saklamasını bilen kimse.
|
| Vahip |
Ar. |
Erkek |
Hibe eden, bağışlayan.
|
| Hekim |
Ar. |
Erkek |
Doktor, tabip, bilge kişi, filozof.
|
| Vahit |
Ar. |
Erkek |
Tek, bir, yalnız.
|
| Zuhur |
Ar. |
Erkek |
Görünme, meydana çıkma, baş gösterme.
|
| Akif |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
|
| Mahbup |
Ar. |
Erkek |
Sevilen, sevilmiş, sevgili.
|
| Sıtkı |
Ar. |
Erkek |
bk. Sıdkı
|