| Ruhi |
Ar. |
Erkek |
Ruhsal, ruhla ilgili.
|
| Ruhişen |
Ar. |
Kız |
Şen ruhlu, neşeli, canlı kimse.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Ruhiye |
Ar. |
Kız |
Ruhla ilgili,ruha ait.
|
| Ruhsat |
Ar. |
Kız/Erkek |
İzin, müsaade.
|
| Ruhşan |
Ar. |
Erkek |
Yüce, üstün, şanlı ruh.
|
| Ruhullah |
Ar. |
Erkek |
İsa Peygamber.
|
| Rukiye |
Ar. |
Kız |
Büyü, sihir, efsun.
|
| Rüçhan |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
|
| Rüknettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin temel direği.
|
| Rükni |
Ar. |
Erkek |
bk. Rüknü
|
| Rüknü |
Ar. |
Erkek |
1. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse.
|
| Rüsuhi |
Ar. |
Erkek |
1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
|
| Rüştiye |
Ar. |
Kız |
Erginlikle ilgili, erginliğe ait.
|
| Rüştü |
Ar. |
Erkek |
1. Doğru yolda olan kimse. 2. Akıllı, ergin.
|
| Rüveyda |
Ar. |
Kız |
Yavaş yavaş, adım adım.
|