| Rafet |
Ar. |
Erkek |
bk. Refet
|
| Sair |
Ar. |
Erkek |
Seyreden, hareket eden, yürüyen.
|
| Vecihi |
Ar. |
Erkek |
Güzellik, hoşlukla ilgili.
|
| Atıf |
Ar. |
Erkek |
1. Eğilen, meyleden. 2. Bağlayan. 3. Şefkatli, sevecen
|
| Hilkat |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Yaradılış, yaratılma. 2. Huy özelliği.
|
| Natık |
Ar. |
Erkek |
1. Söyleyen, konuşan. 2. Düşünen. 3. Bildiren, bildirici.
|
| Rafettin |
Ar. |
Erkek |
bk. Refettin
|
| Vecit |
Ar. |
Erkek |
1. Bir şeyin güzelliği karşısında kendini kaybedecek dereceye gelmek, coşkulanmak. 2. Tanrı sevgisinden dolayı duyulan coşkunluk, sevinç.
|
| Alişan |
Ar. |
Erkek |
Herkes tarafından tanınan, ünlü.
|
| Hilmi |
Ar. |
Erkek |
Yumuşak huylu, nazik, ince kimse.
|
| Muallim |
Ar. |
Erkek |
Öğreten, öğretmen, hoca.
|
| Rafi |
Ar. |
Erkek |
1. Kaldıran, yükselten, yücelten. 2. Tanrı´nın adlarından biri.
|
| Sait |
Ar. |
Erkek |
1. Kutlu, uğurlu. 2. İbadet etmiş, Tanrıya karşı görevini yapmış kimse.
|
| Maksum |
Ar. |
Erkek |
Taksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş.
|
| Muammer |
Ar. |
Kız/Erkek |
Ömür süren, yaşayan, yaşamış.
|
| Natuk |
Ar. |
Erkek |
Güzel, düzgün konuşan, söz söyleyen.
|