| Abdüssemi |
Ar. |
Erkek |
Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüssettar |
Ar. |
Erkek |
Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu.
|
| Abdüzzeki |
Ar. |
Erkek |
Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu.
|
| Abid |
Ar. |
Erkek |
bk. abit
|
| Abidin |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kullar.
|
| Abil |
Ar. |
Erkek |
Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
|
| Abir |
Ar. |
Erkek |
Güzel koku, misk.
|
| Abit |
Ar. |
Erkek |
İbadet eden, tapan kul.
|
| Abraş |
Ar. |
Erkek |
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
|
| Abuzettin |
Ar. |
Erkek |
İzzettin'in babası.
|
| Aclan |
Ar. |
Erkek |
Hızlı, çabuk, telaşlı kimse.
|
| Adalettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin adaleti.
|
| Adam |
Ar. |
Erkek |
1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Birinin yararlandığı, kullandığı kimse.
|
| Âdem |
Ar. |
Erkek |
1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
|
| Adil |
Ar. |
Erkek |
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
|
| Adilhan |
Ar. |
Erkek |
Adaletli hükümdar.
|