Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Orun | T. | Erkek | 1. Özel yer. 2. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 3. Gizli, habersiz. 4. Huy, yaradılış. |
Orus | T. | Erkek | Talih, baht, saadet. |
Oruz | T. | Erkek | Düşünce. |
Oskan | T. | Erkek | Akıllı. |
Oskay | T. | Kız/Erkek | Neşeli, mutlu. |
Otacı | T. | Erkek | Hekim, doktor. |
Otak | T. | Erkek | bk. Otağ |
Otakçı | T. | Erkek | 1. Otağ yapan veya satan kimse. 2. Orduda otağ kuran er. |
Otamış | T. | Erkek | İyileştiren, sağaltan. |
Otaran | T. | Erkek | 1. Hayvanlar otlatan çoban. 2. Beğenen, isteyen. |
Otay | T. | Erkek | Ateş renginde ay. |
Otuk | T. | Erkek | 1. Çakmak. 2. Çakmak taşı. |
Oy | T. | Erkek | 1. Düşünce, görüş. 2. Bir sorunla ilgili düşünceyi işaret, söz veya yazıyla belirtme. |
Oyal | T. | Erkek | "Düşüncesine başvur" anlamında kullanılan bir ad. |
Oyalp | T. | Erkek | Görüş, düşünce sahibi yiğit. |
Oybozan | T. | Erkek | Görüşe, düşünceye karşı çıkan. |