| Didim |
T. |
Erkek |
Taç.
|
| Dik |
T. |
Erkek |
1. Yatay bir düzleme göre yerçekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan. 2. Sert, aksi. 3. Sert, kalın, tok
|
| Dikalp |
T. |
Erkek |
Sert, aksi yiğit.
|
| Dikay |
T. |
Erkek |
Sert, aksi kimse.
|
| Dikbaş |
T. |
Erkek |
İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
|
| Dikbay |
T. |
Erkek |
Sert, aksi zengin kimse
|
| Dikboğa |
T. |
Erkek |
Sert ve aksi kimse.
|
| Dikçam |
T. |
Erkek |
Çam gibi uzun olan kimse.
|
| Dikdal |
T. |
Erkek |
Sert ve aksi kimse.
|
| Dikeç |
T. |
Erkek |
1. Dikey. 2. Bağ çubuğu dikmek için delik açmaya yarayan demir.
|
| Dikel |
T. |
Erkek |
Aksi, ters kimse.
|
| Diken |
T. |
Erkek |
Kimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.
|
| Diker |
T. |
Erkek |
Aksi, ters kimse
|
| Dikey |
T. |
Erkek |
Dik olarak.
|
| Dikmen |
T. |
Kız/Erkek |
1. Koni biçiminde sivri tepe. 2. Dağların en yüksek yeri. 3. Yayla.
|
| Diksoy |
T. |
Erkek |
Soyu ters ve inatçı kimselere dayanan.
|