| Tuğbay |
T. |
Erkek |
Eskiden tugay komutanlığı yapan albay.
|
| Tuğcu |
T. |
Erkek |
Osmanlı döneminde savaşlarda padişahın tuğlarını taşıyan kimse.
|
| Tuğkan |
T. |
Erkek |
Soyu savaşçı olan kimse.
|
| Tuğkun |
T. |
Erkek |
İzinsiz yanına varılmayan; varlıklı, saygın.
|
| Tuğlu |
T. |
Erkek |
1. Bayraklı, sancaklı. 2. Şımarık.
|
| Tuğluk |
T. |
Erkek |
bk. Tulum
|
| Tuğra |
T. |
Erkek |
Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları, özel bir biçimi olan sembolleşmiş işaret.
|
| Tuğrul |
T. |
Erkek |
Yırtıcı bir kuş.
|
| Tuğrultekin |
T. |
Erkek |
Gözü pek hükümdar.
|
| Tuğsan |
T. |
Erkek |
Tuğuyla ünlü olmuş kimse.
|
| Tuğsav |
T. |
Erkek |
Tuğuyla ünlenmiş kimse.
|
| Tuğsavaş |
T. |
Erkek |
Savaş için tuğunu takınmış olan kimse.
|
| Tuğsavul |
T. |
Erkek |
"Tuğla uzaklaş" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Tuğsavun |
T. |
Erkek |
"Tuğunla savun" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Tuğser |
T. |
Erkek |
Baştuğ.
|
| Tuğtaş |
T. |
Erkek |
Tuğ takınmış güçlü kimse.
|