Köken | Cinsiyet | Anlam | |
---|---|---|---|
Düzel | T. | Erkek | Eline ayağına düzgün kimse. |
Düzey | T. | Erkek | Bir kimsenin başkalarına göre değer ve yücelik derecesi. |
Düzgün | T. | Erkek | 1. Düzenli, doğru. 2. Eksiksiz, kusursuz. |
Ebecen | T. | Erkek | Akıllı çocuk. |
Ece | T. | Kız/Erkek | 1. Başkan, ulu, ileri gelen. 2. Ak sakallı ihtiyar. 3. Arkadaş, dost. |
Ecebay | T. | Erkek | İleri gelen, saygın, zengin kimse. |
Ecebey | T. | Erkek | Saygın, ileri gelen bey. |
Ecehan | T. | Kız/Erkek | Saygın, özel kadın. |
Ecekan | T. | Erkek | Saygın bir soydan gelen kimse. |
Ecemiş | T. | Erkek | Çok bilmiş, olgun. |
Ecer | T. | Kız/Erkek | Yeni, güzel, iyi. |
Ecevit | T. | Erkek | 1. Çevik, çalışkan, açık fikirli. 2. Açıkgöz. 3. Sinirli. |
Ede | T. | Erkek | 1. Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse. |
Edgü | T. | Erkek | İyi. |
Edgüalp | T. | Erkek | İyi yiğit. |
Edgübay | T. | Erkek | İyi zengin. |