| Vehbi |
Ar. |
Erkek |
Tanrı bağışı olan.
|
| Vehip |
Ar. |
Erkek |
Bağışlama, bağış, vergi.
|
| Vekil |
Ar. |
Erkek |
Birinin, işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse.
|
| Velet |
Ar. |
Erkek |
Oğul, çocuk.
|
| Veli |
Ar. |
Erkek |
1. Sahip. 2. Ermiş, eren. 3. Bir çocuğun her türlü durumundan sorumlu olan kimse.
|
| Velit |
Ar. |
Erkek |
1. Yeni doğmuş çocuk. 2. Kul, köle. 3. Erkek çocuk.
|
| Veliyullah |
Ar. |
Erkek |
Ermiş kimse, Tanrının sevgili kulu.
|
| Veliyüddin |
Ar. |
Erkek |
Dindar, dinine sımsıkı bağlı kimse.
|
| Verdî |
Ar. |
Erkek |
Güle ait, gül ile ilgili.
|
| Vesamet |
Ar. |
Kız/Erkek |
Güzellik, güzel olma, güzel yüzlü olma.
|
| Vesik |
Ar. |
Erkek |
Çok sağlam, güçlü.
|
| Vesim |
Ar. |
Erkek |
Güzel yüzlü.
|
| Veyis |
Ar. |
Erkek |
Yoksulluk, muhtaçlık.
|
| Veysel |
Ar. |
Erkek |
bk. Veyis
|
| Veysi |
Ar. |
Erkek |
Yoksul, muhtaç.
|
| Vicdan |
Ar. |
Kız/Erkek |
Kişiyi kendi davranışları hakkında bir yargıda bulunmaya iten, kişinin kendi ahlak değerleri üzerine dolaysız ve kendiliğinden yargılama yapmasını sağlayan güç.
|