| Oyhan |
T. |
Erkek |
Görüş, düşünce sahibi hükümdar.
|
| Oykan |
T. |
Erkek |
bk. Oyhan
|
| Oykut |
T. |
Erkek |
Kutlu, mutlu düşünceye sahip olan.
|
| Oymak |
T. |
Erkek |
1. Birçok boydan oluşan, göçebe veya yerleşik topluluk, aşiret. 2. İzcilikte küçük birlik. 3. Semt, mahalle. 4. Arazinin alçak, çukur yeri. 5. Hısım, akraba.
|
| Oyman |
T. |
Erkek |
Görüş, düşünce sahibi kimse.
|
| Oytun |
T. |
Kız/Erkek |
1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova.
|
| Oytunç |
T. |
Erkek |
bk. Oytun
|
| Ozan |
T. |
Erkek |
1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
|
| Ozanalp |
T. |
Erkek |
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen yiğit.
|
| Ozanay |
T. |
Erkek |
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
|
| Ozaner |
T. |
Erkek |
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
|
| Ozansoy |
T. |
Erkek |
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen bir soydan gelen.
|
| Ozansü |
T. |
Erkek |
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen asker.
|
| Ozgan |
T. |
Erkek |
Öne geçen, kazanan, başarılı.
|
| Öbek |
T. |
Erkek |
Yığın, takım, grup.
|
| Öcal |
T. |
Erkek |
"Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al" anlamında kullanılan bir ad.
|