| Rüknü |
Ar. |
Erkek |
1. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse.
|
| Rükni |
Ar. |
Erkek |
bk. Rüknü
|
| Rüknettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin temel direği.
|
| Rüçhan |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
|
| Ruhullah |
Ar. |
Erkek |
İsa Peygamber.
|
| Ruhşan |
Ar. |
Erkek |
Yüce, üstün, şanlı ruh.
|
| Ruhsat |
Ar. |
Kız/Erkek |
İzin, müsaade.
|
| Ruhittin |
Ar. |
Erkek |
Dinin ruhu, özü.
|
| Ruhi |
Ar. |
Erkek |
Ruhsal, ruhla ilgili.
|
| Ruhani |
Ar. |
Erkek |
1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
|
| Ruat |
Ar. |
Erkek |
1. Bulut, gök gürültüsü. 2. Konuşkan. 3. Tehdit eden.
|
| Risalettin |
Ar. |
Erkek |
Dinin elçisi, peygamber.
|
| Risalet |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Elçilik. 2. Peygamberlik.
|
| Rikap |
Ar. |
Erkek |
1. Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. 2. Binilecek yer, üzengi.
|
| Rifat |
Ar. |
Erkek |
Yükseklik, yücelik, büyüklük.
|
| Rical |
Ar. |
Erkek |
1. Erkekler. 2. Devlet büyükleri.
|