| Ekmel |
Ar. |
Erkek |
Eksiksiz, olgun, en uygun.
|
| Ekrem |
Ar. |
Erkek |
1. Çok cömert, eli çok açık. 2. Çok onurlu.
|
| Elfaz |
Ar. |
Erkek |
Sözcükler, sözler.
|
| Elhan |
Ar. |
Erkek |
Nağmeler, ezgiler.
|
| Elif |
Ar. |
Kız |
1. Arap alfabesinin ilk harfi. 2. İnce uzun boylu kız. 3. Alışmış, alışkın.
|
| Elife |
Ar. |
Kız |
1. İstenilen, alışılan şey. 2. Alışılmış, alışkın.
|
| Elvan |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Renkler, çeşitler. 2. Rengârenk.
|
| Elveda |
Ar. |
Kız |
Bir daha kavuşulamayacağı düşünülen bir şeyden ayrılırken kullanılan bir söz.
|
| Emanet |
Ar. |
Kız/Erkek |
1. Korunmak için birine veya bir yere bırakılan kimse. 2. Can.
|
| Emanullah |
Ar. |
Erkek |
Allahın güvendiği kişi.
|
| Embiya |
Ar. |
Erkek |
bk. Enbiya
|
| Emcet |
Ar. |
Erkek |
Çok şerefli, onurlu.
|
| Emel |
Ar. |
Kız |
Gerçekleştirilmesi zamana bağlı istek.
|
| Emet |
Ar. |
Erkek |
Son, sonuç.
|
| Emetullah |
Ar. |
Kız |
Allah'ın kulu (kadınlar için kullanılır).
|
| Emin |
Ar. |
Erkek |
1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
|