| Dağdelen |
T. |
Erkek |
Dağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.
|
| Dağhan |
T. |
Erkek |
Eski Türklerde dağ Tanrısı.
|
| Dağtekin |
T. |
Erkek |
Dağlara hükmeden hükümdar.
|
| Dal |
T. |
Kız/Erkek |
1. Ağacın gövdesinden ayrılan kollardan her biri. 2. Arka, sırt. 3. Kol.
|
| Dalan |
T. |
Erkek |
1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
|
| Dalay |
T. |
Erkek |
Deniz.
|
| Dalayer |
T. |
Erkek |
Deniz adamı.
|
| Dalbaş |
T. |
Erkek |
Koruyucu.
|
| Dalboğa |
T. |
Erkek |
Koruyucu yürekli kimse.
|
| Dalda |
T. |
Erkek |
Kuytu yer, barınak.
|
| Daldal |
T. |
Erkek |
Kahraman, yiğit.
|
| Daldiken |
T. |
Erkek |
Ağaç yetiştiren kimse.
|
| Dalgıç |
T. |
Erkek |
Genellikle özel donanımla su yüzeyi altında çalışmayı meslek edinen kimse.
|
| Dalım |
T. |
Erkek |
"Gücüm, kuvvetim" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Dalkılıç |
T. |
Erkek |
1. Kılıcını çekmiş olan. 2. Gönüllü, fedai.
|
| Dalkoç |
T. |
Erkek |
Koruyucu, arka çıkıcı kimse.
|