| Kızgınbey |
T. |
Erkek |
Öfkeli, kızmış bey.
|
| Onuğ |
T. |
Erkek |
bk. Onuk
|
| Özberk |
T. |
Erkek |
Özü güçlü kimse.
|
| Tekiş |
T. |
Erkek |
1. Her şeyin sonu, bitimi. 2. Boynuzsuz keçi.
|
| Tuğser |
T. |
Erkek |
Baştuğ.
|
| Uludağ |
T. |
Erkek |
Dağlar kadar yüce, erdemli olan kimse.
|
| Üzer |
T. |
Erkek |
1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. 4. Can sıkıcı, üzücü.
|
| Acaröz |
T. |
Erkek |
Özünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse.
|
| Akı |
T. |
Erkek |
Cömert kişi.
|
| Alsancak |
T. |
Erkek |
Türk bayrağı.
|
| Aşkıner |
T. |
Erkek |
Benzerlerinden üstün olan kimse.
|
| Bük |
T. |
Erkek |
1. Ova ve dere kıyılarındaki çalı ve diken topluluğu. 2. Böğürtlen. 3. Akarsu kıyılarındaki verimli tarlalar. 4. Dönemeç. 5. Sık ağaçlık, orman.
|
| Eryetiş |
T. |
Erkek |
"Erken gel" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Güçyener |
T. |
Erkek |
Güçlükleri yenen kimse.
|
| Günçağ |
T. |
Erkek |
"Güneş gibi ışık ve aydınlık saç" anlamında kullanılan bir ad.
|
| İlçi |
T. |
Erkek |
bk. Elçi
|