| Âlem |
Ar. |
Erkek |
Dünya, cihan.
|
| Ari |
Ar. |
Erkek |
1. Özgür. 2. Çıplak, yoksun. 3. Boş.
|
| Boysal |
T. |
Erkek |
"Boyun uzasın, uzun boylu ol" anlamında kullanılan bir ad.
|
| Çinuçin |
T. |
Erkek |
Üstün, galip, zafer kazanmış.
|
| Dinçkol |
T. |
Erkek |
Sağlam ve güçlü kolu olan kimse.
|
| Erkunt |
T. |
Erkek |
Güçlü, dayanıklı erkek.
|
| Feramuş |
Far. |
Erkek |
Unutma, akıldan çıkma.
|
| Halilullah |
Ar. |
Erkek |
1. Allahın sadık dostu. 2. Hz. İbrahime verilen san.
|
| Irkıl |
T. |
Erkek |
Kâhin, falcı.
|
| Kelâmi |
Ar. |
Erkek |
Söze ilişkin, sözle ilgili.
|
| Köktaş |
T. |
Erkek |
Aynı soydan gelenlerden her biri.
|
| Memik |
T. |
Erkek |
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
|
| Müftü |
Ar. |
Erkek |
1. Fetva veren. 2. İl ve ilçelerde din işlerine bakan kimse.
|
| Okdağ |
T. |
Erkek |
Dağlarda gezen okçu.
|
| Öngen |
T. |
Erkek |
Başarı, zafer.
|
| Özpolat |
T.+Far. |
Erkek |
Özü çelik gibi sağlam olan kimse.
|